هرکسی از مادر خود قهر کرد
دست به تولید پفک میزند
ذرت بودادهشده میخرد
میبرد و رنگ و نمک میزند
بچهی بیچاره پفک میخورد
کشمش و انجیر کپک میزند
مادر از این مسئله دلواپس است
بهر نصیحت دو-سه چک میزند
کِای پسر از بس تو پفک میخوری
بر بدنت پیسی و لک میزند
الغرض از باب نصیحتگری
تا بخورد بچه کتک میزند!
بهر کمک می رسد از ره پدر
یک دگنک هم به کمک میزند!
شوهر از این مسئله شاکی شده
بر سر زن با ته جک میزند
زن عصبانیتش افزون شده
توی سر شوهر الک میزند
واقعه گسترده شود کمکمک
داد و فغان سر به فلک میزند
قصه به یک نشریهای میرسد
تیتر اول متلک میزند
کشور همسایه خبر میشود
با دو-سه بمبافکن تک میزند
کشوری از قارهی دیگری
ناو فرستاده پاتک می زند
جنگ جهانی شده و هرکسی
اسلحهی خویش محک میزند
لیزری و میکروبی و هستهای
مردم دنیا به درک، میزند
زندگی خلق ترک میخورد
بچهی مذکور کپک میزند!
کاش پفک را به هدف میگرفت
آنکه به قلب پسرک میزند...
شعر از : مهدی استاد احمد
نظرات شما عزیزان: